Arkady Fiedler
Wybitny pisarz i podróżnik Arkady Fiedler ur.28.11.1894 w Poznaniu. Był synem Antoniego Fiedlera, znanego poznańskiego poligrafa i wydawcy. On to właśnie ukształtował osobowość młodego Arkadego, rozbudził w nim namiętne zainteresowanie przyrodą. Uczył mnie kochać rzeczy takie, obok których inni ludzie przechodzili obojętnie – wspomni później pisarz o swym ojcu.
Po ukończeniu szkoły realnej w Poznaniu, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim filozofię i nauki przyrodnicze. Studia przerwała mu jednak I wojna światowa. W latach 1918-19 brał udział w powstaniu wielkopolskim i należał do Polskiej Organizacji Wojskowej.
Debiutował w 1917 cyklem wierszy Czerwone światło ogniska na łamach poznańskiego Zdroju.
W 1923 Fiedler uzyskał tytuł mistrza chemigrafii (chemicznej obróbki metali). Zanim zdobył to wyróżnienie, uczył się na Akademii Sztuk Graficznych w Lipsku .
W 1926 wydrukował w odziedziczonym po ojcu zakładzie chemigraficznym reportaż ze swej wyprawy Przez wiry i porohy Dniestru. A w 1928 wyruszył w pierwszą, wielką podróż do południowej Brazylii. Przywiózł z niej bogate zbiory zoologiczne i botaniczne, które bezinteresownie przekazał Muzeum Przyrodniczemu i innym placówkom naukowym w Poznaniu, i nie mniej bogate wrażenia, które opisał w książkach Bichos, moi brazylijscy przyjaciele i Wśród Indian Koroadów.
W 1933 urzeczywistnił swe najgorętsze marzenie – ruszył do Amazonii, do najbujniejszej pod słońcem puszczy tropikalnej. Wyprawa zaowocowała książką Ryby śpiewają w Ukajali , która przyniosła pisarzowi wielką, popularność i uznanie czytelników. W 1936 wydał Kanadę pachnącą, żywicą. W tym samym roku otrzymał nagrodę literacką miasta Poznania i Srebrny Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury.
Wybuch II wojny światowej zastał Fiedlera na Tahiti. Porzucił jednak baśniową wyspę, by wybrać żołnierski los. Przez Francję dotarł do Anglii, gdzie poznał polskich lotników bohatersko walczących w bitwie o Wielką Brytanię. Napisał o nich głośną książkę Dywizjon 303. Pływał też na polskich statkach handlowych – wysiłek wojenny naszych marynarzy opisał w książce Dziękuję ci, kapitanie.
W roku 1943 poślubił Marię Maccariello, a dwa lata później przyszedł na świat ich pierwszy syn.
W 1946 wrócił do ojczyzny i zamieszkał z żoną i synami – Radosławem i Markiem – w Puszczykowie pod Poznaniem. Nadal wiele podróżował – odwiedził Meksyk, Indochiny, Brazylię, Madagaskar, kilkakrotnie Afrykę Zachodnią. Plonem tych podróży były, m.in. Dzikie banany, Piękna straszna Amazonia, Madagaskar okrutny czarodziej, Spotkałem szczęśliwych Indian. Napisał powieści dla młodzieży: Mały Bizon, Wyspa Robinsona, Orinoko, książki autobiograficzne – Mój ojciec i dęby, Wiek męski – zwycięski.
W 1957 Fiedler po raz drugi został laureatem nagrody literackiej miasta Poznania, a w 1978 – nagrody państwowej I stopnia. W 1969 otrzymał najsympatyczniejsze odznaczenie – Order Uśmiechu. W 1974 pisarz zachęcony namowami czytelników stworzył wraz z rodziną prywatne muzeum podróżniczych trofeów w swym puszczykowskim domu.
Arkady Fiedler zmarł 7 marca 1985 roku. Został pochowany na cmentarzu w Puszczykowie.
W swoim 90-letnim życiu odbył 30 wypraw i podróży. Do każdej przygotowywał się niezwykle starannie, studiując mapy , atlasy, czytając książki o krajach, do których się wybierał, korespondując z tamtejszą Polonią.
W dorobku ma 32 książki wydane w 23 językach i przeszło10-milionowym nakładzie. Jego książki urzekają plastyką opisu, pasjonująco, barwnie zbliżają czytelnikowi ludzi o różnych kolorach skóry, uczą szacunku dla innych kultur i obyczajów, opiewają piękno przyrody.